Het oordeel over je meditatie, hoe zit dat?
Mediteren blijft voor mij een fascinerende paradox. Aan de ene kant weet ik dat je niet kunt spreken van een goede of slechte meditatie. Iedere meditatie heeft zijn eigen waarde. Wat er ook gebeurt op dat moment, dat is de meditatie. Toch merk ik dat de ene sessie de andere niet is. Soms blijven gedachten als een hardnekkige wolk om je heen draaien en moet je je aandacht telkens bewust terugbrengen naar het tellen van je ademhaling. En soms gaat het verrassend licht. Alsof je bijna vanzelf in het nu glijdt.
Daar zit voor mij het spanningsveld. Vanuit non-duale tradities is het oordeel juist wat je van het licht afhoudt. Zodra je ‘goed’ of ‘slecht’ aan iets hangt, sluit er iets in je systeem. Aan de andere kant voelt een lichte meditatie gewoon prettig. Het lijkt dan logisch om te zeggen dat dit een goede meditatie was. Het voelt immers beter.
Maar hoe wordt dit eigenlijk gezien in meditatie en spirituele tradities?
Wat ik steeds meer begrijp is dit. Het verschil in ervaring is heel normaal. Lichte meditaties voelen zacht, open en moeiteloos. Drukkere meditaties zijn wat stroever en vragen vaker om terug te keren naar de adem. Maar de waarde van beide is gelijk. Lichte meditaties zijn fijn en kunnen zelfs als een cadeau voelen, maar ze zijn niet per se dieper of spiritueel beter. Ze laten vooral zien dat je systeem op dat moment meer ontspannen is.
Drukke meditaties hebben juist hun eigen kracht. Het opmerken van afdwalen en steeds opnieuw terugkeren naar je anker is precies waar de training plaatsvindt. Dat is het slijpen van bewustzijn. Lichter voelt misschien prettiger, maar dat maakt het niet heiliger of spiritueel waardevoller.
De paradox lost eigenlijk vanzelf op. Je mag best waarnemen dat de ene meditatie anders voelt dan de andere. Dat is gewoon eerlijk. Het gaat mis zodra je er labels aan hangt. Dan neem je de ervaring mee naar je scorekaart en ontstaat er subtiele druk. Laat je dat los, dan blijft alleen de openheid over waarin iedere meditatie precies is zoals die moet zijn.
Lichter voelt fijner. Drukker traint sterker. En beide zijn volledig voldoende. Misschien is dat wel precies de uitnodiging van meditatie. Stoppen met meten en beginnen met zien.
Jacco
Reactie plaatsen
Reacties