Genot vs Geluk
Gisteren heb ik naar een mooie podcast gekeken van Michael Pilarczyk en Guido Weijers. Het is een gesprek over geluk en hoe beide mannen hiertegen aankijken en dit ervaren. De snaar die het bij mij raakte was het verschil tussen genot en geluk, iets wat uitvoerig naar voren komt in deze bijdrage.
Genot, zoals ik ertegen aankijk, is kortstondig en meer een piekervaring die in het emotionele spectrum zit. Geluk is in mijn optiek een diepere laag. Geluk is duurzamer, gelijkmoediger, liefdevoller en is een staat van zijn die we allemaal in ons hebben, maar bij veel mensen zit er ruis in de weg. De overvloed aan genot die zeker in onze huidige maatschappij ter beschikking is, wil ons ware geluk nogal eens in de weg staan. We zijn even vergeten waar het echt om gaat. Want om bij dat ware geluk te komen moet je eerst door de modder.
Dat wil niet zeggen dat genot fout is. Integendeel. Het is de kers op de taart. Maar al dat soort dingen met mate. Want ook van leuke dingen en hoge verwachtingen kun je burn-out raken. En dat is in veel gevallen wat er aan de hand is in deze tijd.
Mij viel op dat Guido, om serieus genomen te worden, gestudeerd heeft aan de Erasmus. Mooi, zeker heel interessant en ook helpend als je anderen wilt helpen. Maar kennis over geluk is nog geen geluk. Geluk is alleen te ervaren. Het contrast tussen gelukkig zijn en diep ongelukkig zijn is alleen te ervaren. En degenen die door schade en schande wijs zijn geworden en dus diep door de modder zijn gegaan om daarna weer op te bloeien, kunnen in mijn optiek waardevolle gidsen zijn voor mensen die op een of andere manier nog aan het worstelen zijn. De mensen die op die manier hun steentje bijdragen aan een mooiere wereld worden door Guido te makkelijk weggezet. In zijn betoog is het van belang om gestudeerd te hebben om recht van spreken te hebben.
Voor zover in deze podcast naar voren gebracht, is het leven van Guido eigenlijk altijd wel goed geweest en kent hij de diepe donkere put niet waar veel mensen in deze tijd wel mee te kampen hebben. En dat is mooi en benijdenswaardig. Alleen doet zijn verhaal in mijn ogen hierdoor wel wat af aan geloofwaardigheid. En dan te bedenken dat Guido aangeeft dat hij en meerdere mensen twijfelen aan de geloofwaardigheid van Michael, die op mij juist wel heel geloofwaardig overkomt.
Ik begrijp overigens dat je naar een voorstelling gaat van Guido of hem boekt als bedrijf om zijn verhaal te doen. Ik omarm humor en denk dat dit een mooie uitlaatklep is.
Jacco
Reactie plaatsen
Reacties