Les 138 – De hemel is de beslissing die ik moet nemen
Soms bevat een enkele zin een hele wereld aan betekenis. “De hemel is de beslissing die ik moet nemen” is zo’n zin. Ogenschijnlijk eenvoudig, maar geladen met spirituele diepgang. Wat deze zin werkelijk onthult, hangt grotendeels af van de klemtoon die je legt. Laten we daar eens mee beginnen.
Waar leg jij de nadruk?
Als je de nadruk legt op “de hemel”, lijkt het alsof het gaat over een verheven toestand die buiten jezelf ligt, een plek die je misschien ooit hoopt te bereiken, als je maar goed genoeg bent, spiritueel genoeg, toegewijd genoeg. Maar zodra je de nadruk legt op “ik”, verschuift alles. Het wordt ineens persoonlijk, krachtig, confronterend zelfs. Ik moet deze beslissing nemen. Niemand anders kan dat voor mij doen. Niet een leraar, niet een partner, niet een goeroe.
Moeten, of mogen kiezen?
Het woord “moet” kan weerstand oproepen. Zeker binnen een spiritueel pad waarin vrijheid en keuze centraal staan. We zijn zo gewend dat ‘moeten’ gepaard gaat met druk van buitenaf. Maar in deze context komt het ‘moeten’ niet voort uit dwang, maar uit waarheid. Je moet deze keuze maken als je vrede wilt ervaren. Net zoals je moet trainen als je een goede conditie wilt. Je hoeft niets, maar als je een bepaald resultaat verlangt, in dit geval innerlijke rust, vrede, liefde – dan is er maar één weg: de keuze voor de hemel.
De hemel is niet iets dat je moet verdienen
Wat vaak vergeten wordt, is dat de hemel in deze les niet wordt gepresenteerd als een beloning voor goed gedrag, of als iets dat je moet bereiken. Een Cursus in Wonderen stelt juist dat je de hemel al in je draagt. Ze is geen doel in de verte, maar een innerlijke staat van zijn die altijd beschikbaar is. Wat nodig is, is dat je ervoor open gaat staan. Zoals de Cursus zegt: “De hemel is geen plaats en geen toestand. Ze is slechts een bewustzijn van volmaakte eenheid, en het weten dat er niets anders is.”
Als je een groot huis wilt bouwen, moet je aan het werk. Materiële doelen vereisen inspanning en tijd. Maar voor het ervaren van innerlijke vrede geldt het omgekeerde: hoe meer je loslaat, hoe meer je ontvangt.
Het ego wil gelijk, de ziel wil vrede
In zijn boek Waarom Boeddhisme werkt verklaart Robert Wright hoe het ego is ontstaan vanuit evolutionair perspectief. Het ego was ooit een overlevingsmechanisme, een mentale structuur die ons hielp gevaar te herkennen, onze positie in de groep te bewaken, onze belangen te verdedigen. En hoewel het in de oertijd misschien functioneel was, leidt het nu vaak tot conflict, verwarring en onrust.
We herkennen dit in alledaagse situaties. Denk aan een verkeersruzie: het lijkt ineens van levensbelang om je punt te maken, om niet ‘voor gek’ te staan, om je territorium te verdedigen. Maar waar is de vrede in dat moment? Het ego wint misschien het gevecht, maar verliest de oorlog, die tegen zichzelf.
Als je echter vrede en liefde wilt ervaren, dan moet je het ego met zijn behoefte aan gelijk loslaten. Dat is de ware beslissing die je te nemen hebt. Geen heroïsche prestatie, geen spirituele topprestatie, maar simpelweg: een keuze. Elke keer opnieuw.
De hemel is een beslissing van het hart
De hemel is geen mysterieuze bestemming, geen paradijs na de dood. Het is een innerlijke ervaring van eenheid, liefde en overgave, die in ieder moment beschikbaar is als je bereid bent alles wat daartussen staat los te laten. Dus ook je overtuigingen, je gelijk, je verhalen, je slachtofferschap en je oordelen.
Het ego fluistert: “Laat de ander eerst veranderen.”
De hemel fluistert: “Kies opnieuw. In mij. In vrede.”
De kracht van kiezen
Deze les is dus niet zomaar een gedachte-oefening. Het is een uitnodiging tot radicaal eigenaarschap over je innerlijke staat. Je bent geen speelbal van omstandigheden. Je bent geen slachtoffer van je verleden. Je bent een besluitvormer. Geen dwangmatige doener, maar een krachtige kiezer.
Dat maakt deze les ook zo bevrijdend. Want zodra je inziet dat jouw innerlijke vrede niet afhankelijk is van anderen of van omstandigheden, ontdek je de bron van werkelijke vrijheid. En die ligt in het NU. Niet in wat was of wat nog komt, maar in dit ene moment, waarin je kunt zeggen:
“Vandaag kies ik voor de hemel.”
Jacco
Reactie plaatsen
Reacties