Boosheid als schild voor pijn
Wanneer we geconfronteerd worden met situaties die we moeilijk kunnen accepteren, komt er vaak boosheid naar boven. Boosheid lijkt krachtig, alsof het ons beschermt en rechtvaardigheid zoekt. Maar achter die boosheid gaat meestal iets anders schuil: pijn.
Pijn om buitengesloten te worden, pijn om niet gezien of erkend te worden, pijn om geen verbinding te ervaren waar we die zo graag zouden willen. Boosheid is dan als een schild – het houdt de kwetsbaarheid op afstand, zodat we die niet hoeven te voelen.
Wat boosheid vaak probeert, is ons weghouden van die onderliggende pijn. Het is makkelijker om de energie van boosheid te voelen dan om stil te staan bij de kwetsbaarheid die eronder ligt. Boosheid geeft ons het gevoel van controle, terwijl pijn ons juist confronteert met onze machteloosheid. Toch is het pas wanneer we bereid zijn die pijn zachtmoedig toe te laten, dat de boosheid zijn greep verliest.
Les 249 van Een Cursus in Wonderen nodigt ons uit om voorbij die boosheid te kijken. Ze zegt in feite: Vergeving schept opnieuw mijn leven zoals ik dat wil. Met andere woorden, het is niet de situatie zelf die ons gevangen houdt, maar de manier waarop we eraan vasthouden. Wanneer we bereid zijn het schild van boosheid neer te leggen en zachtmoedig naar de pijn daaronder te kijken, komt er ruimte voor vergeving.
Vergeving betekent hier niet dat we de situatie goedkeuren of ontkennen dat het pijn deed. Het betekent dat we kiezen om onze innerlijke vrede niet langer afhankelijk te maken van wat er buiten ons gebeurt. We herinneren ons dat achter de pijn, achter de boosheid, altijd de liefde en vrede van onze ware natuur aanwezig zijn.
Zo kan een moeilijke situatie een uitnodiging worden: niet om harder te vechten, maar om dieper te zien. Om te ontdekken dat de weg naar rust niet ligt in verandering van de ander, maar in het loslaten van de blokkade in onszelf.
En precies daar, in dat loslaten, ervaren we opnieuw de vrijheid en liefde die we in waarheid zijn.
Jacco