Het Temmen van de Os

Het Temmen van de Os en Een Cursus in Wonderen

Twee paden, één ontwaken

Soms lijken verschillende spirituele tradities andere woorden te gebruiken voor hetzelfde proces.
Zo beschrijft de Zen-traditie het temmen van de os, het leren beheersen van de rusteloze geest, terwijl Een Cursus in Wonderen spreekt over het loslaten van het ego en luisteren naar de stem van liefde.
Beide wijzen op dezelfde weg: de terugkeer naar innerlijke vrede.

De os en de herder

In de Zen-traditie bestaat een oude reeks afbeeldingen die De Tien Osse-plaatjes wordt genoemd. Ze vertellen het verhaal van een zoeker die op zoek gaat naar zijn os. Een symbool voor de menselijke geest, het ego, of simpel gezegd: dat deel van ons dat voortdurend denkt, verlangt en controle wil houden.

De os staat voor het ongetemde denken dat met ons op de loop gaat.
De herder symboliseert ons bewuste gewaarzijn, de stille getuige die leert om niet langer meegesleurd te worden door zijn eigen gedachten.

In Een Cursus in Wonderen (ECIW) kom je in wezen hetzelfde proces tegen, alleen met een ander taalgebruik.
Daar gaat het over het leren onderscheiden tussen de stem van het ego en de stem van de Heilige Geest. Of, in neutralere woorden, tussen het denken van angst en het denken van liefde.

De os als symbool van het ego

In het begin van de reis is de os wild en moeilijk te vangen.
Zo ervaren we ook onze eigen geest: rusteloos, vol oordeel, druk met verleden en toekomst.
De Cursus zou zeggen dat we gevangen zitten in illusies. We geloven wat het ego ons vertelt: dat we afgescheiden zijn van elkaar, dat we tekortkomen, dat we iets moeten worden om compleet te zijn.

Maar zodra we beginnen te waarnemen in plaats van te geloven, verandert er iets.
Dat is het moment waarop de herder de eerste sporen van de os ziet: we worden ons bewust van de stem in ons hoofd.
Zoals de Cursus zegt:

“Niets werkelijk kan bedreigd worden. Niets onwerkelijks bestaat.”
Langzaam leren we onderscheid maken tussen wat waar is (liefde, vrede) en wat slechts een gedachte is (angst, verzet).

Het temmen van de os = het loslaten van het ego

Naarmate de herder de os beter leert kennen, wordt deze rustiger.
De strijd verdwijnt; er ontstaat vertrouwen.
In Cursus-taal is dit het moment waarop je leert luisteren naar de zachte innerlijke stem die zegt: “Alles is goed, je bent veilig.”

Dat is de stem van de Heilige Geest, ofwel het Bewustzijn dat weet dat jij één bent met alles.
Je begint te leven vanuit overgave in plaats van weerstand.
De wereld verandert niet direct, maar jij kijkt er anders naar.

De os en de herder verdwijnen

Wanneer de os uiteindelijk verdwijnt, is dat geen verlies, het is het einde van de illusie van afgescheidenheid.
De herder ontdekt dat er nooit een echte strijd was.
Er was altijd maar één aanwezigheid: Bewustzijn zelf.

Precies dat bedoelt Een Cursus in Wonderen met vergeving: niet het goedpraten van wat er is gebeurd, maar het doorzien dat er nooit werkelijk iets verloren is gegaan.
Het ego verdwijnt in de stilte van inzicht.
Er is alleen nog vrede.

Terug naar de markt

Het laatste plaatje van de osse-reeks laat de herder zien in het dorp, glimlachend, met open handen.
Hij is niet meer op zoek naar verlichting, hij is verlichting. Midden in het gewone leven.
Dat is de belichaming van wat de Cursus “de werkelijke wereld” noemt: leven in vrede, ongeacht de omstandigheden.

Eén waarheid, vele vormen

Of je het nu “de os” noemt, “het ego” of “de stem van angst”. De weg is dezelfde:
het ontwaken uit de identificatie met het denken, en het herkennen van de stille aanwezigheid die altijd al in ons was.

Wanneer de os getemd is, wordt het leven zelf de meditatie.
Wanneer het ego stil is, spreekt alleen nog liefde.

In mijn eigen beoefening herken ik beide paden als één beweging: het leren luisteren.
Soms merk ik dat de os nog steeds met me aan de haal wil. Oude overtuigingen, angsten, ongeduld.
Maar juist door dit te zien, zonder oordeel, voel ik steeds sneller die stille kracht die zegt: “Wees hier.”
Dat is voor mij het moment waarop de os vanzelf weer tot rust komt.
En dan is er alleen nog vrede, gewoon, midden in het leven.

bodmamu