IJslanden en Een Cursus in Wonderen
In aansluiting op een ervaring die ik in 2024 heb gehad, ben ik dit kalenderjaar begonnen met het werkboek van Een Cursus in Wonderen. Waarschijnlijk omdat ik iemand ben die graag dóet, heb ik niet eerst het tekstboek gelezen maar ben ik direct met het werkboek begonnen. Het tekstboek lees ik ernaast, maar eerlijk gezegd vind ik dat best lastig. Door het werkboek te volgen, hou ik de discipline erin om iedere dag aandacht te besteden aan de cursus. Gezien mijn neiging om me op verschillende dingen te willen richten, is dit voor mij een mooie houvast.
Om de lessen beter te doorzien en te laten beklijven, schrijf ik geregeld bijdragen op mijn site over de dagelijkse lessen. Daarbij deel ik persoonlijke ervaringen die zowel mijzelf als mogelijk ook anderen kunnen helpen om verder te ontwikkelen.
Vandaag gaat het over wat ik noem IJslanden.
Het concept IJslanden is niet nieuw voor mij; ik denk dat het iets van ons allemaal is. De naam die ik eraan geef, heb ik zelf bedacht om dit fenomeen te omschrijven. Wellicht zullen sommigen na het lezen denken: pfff, maar dit is toch een normale staat van zijn? Daar heb je niet zoveel woorden voor nodig.
En dat klopt. Het gaat in wezen niet om de woorden. Toch zijn woorden ons gegeven om ernaar te verwijzen en om te communiceren.
Hoewel ik ervan overtuigd ben dat de energie die IJslanden vertegenwoordigt ook zonder woorden voelbaar en duidelijk kan zijn, waag ik er op deze plek toch wat woorden aan.
In oktober 2024 werd ik wakker op de ochtend dat wij naar IJsland op vakantie gingen. Omdat ik een lastige periode achter de rug had en nog niet lekker in mijn vel zat, was het contrast tussen wat ik in de maanden ervoor had ervaren en de energie die ik die ochtend mocht ervaren enorm groot. Ik wist meteen dat dit een turning point voor mij was.
Ik voelde mij die ochtend volledig ontspannen, senang en liefdevol. Zoals je je bijvoorbeeld voelt als je op een mooi wit strand loopt, naast een rustig en helderblauwe zee, hand in hand met de liefde van je leven. Volledig in het moment.
Het verschil met eerdere ervaringen was echter dat ik me realiseerde dat deze energie voor mij beschikbaar is, onafhankelijk van de omstandigheden. Op dat moment hadden we een mooie vakantie in het vooruitzicht, dus misschien lijkt het logisch dat je je zo voelt. Toch zag ik meteen de potentie van deze ervaring.
Ik kon gelijk de spaarzame momenten terughalen waarin ik dit gevoel van vrede eerder in mijn leven heb ervaren. Als kind had ik dat regelmatig, vooral in de natuur. Gedurende mijn leven zijn die momenten echter steeds minder geworden.
Door allerlei mechanismen, overtuigingen en patronen in mij ben ik steeds verder verwijderd geraakt van het ervaren van deze vrede, en daarmee ook van mijn ware essentie.
De inzichten die ik nu via Een Cursus in Wonderen krijg, helpen mij in mijn verdere ontwikkeling. Wandelen, mediteren, lezen en eenvoudigweg zijn helpen mij om me weer te verbinden met dit fenomeen. En dat gun ik iedereen.
Jacco