Les 170 ECIW — Er is geen wreedheid in God en evenmin in mij
Deze les raakt voor mij de kern van wat Een Cursus in Wonderen wil overbrengen: dat wie we werkelijk zijn, niet hard of wreed is, maar liefdevol, zacht en veilig. En dat we dat vergeten zijn.
De oorspronkelijke zin luidt:
"Er is geen wreedheid in God en evenmin in mij."
In andere woorden:
Als God pure, onvoorwaardelijke Liefde is, en ik uit die Liefde ben voortgekomen, dan kan er in mijn ware Zelf ook geen wreedheid zijn. Want liefde kent geen aanval, geen veroordeling, geen hardheid. Liefde oordeelt niet. Liefde verdedigt zich niet. Liefde is veilig, omdat ze niet bedreigd kan worden.
En precies dat is wat deze les me laat voelen:
God is Liefde. En Liefde is niet iets dat je kapot kunt maken. Het kan niet worden aangevallen, want het kent geen tegenstander. Liefde is geen lichaam, geen ego, geen kwetsbare vorm. Het is een kracht die niet van deze wereld is, maar die wel ín mij leeft.
Wreedheid, in welke vorm dan ook, komt niet van God. Het komt voort uit angst.
En angst hoort bij het ego. Het ego leeft van vergelijken, verdedigen, aanvallen en beschuldigen. Het ego gelooft dat het zich moet bewijzen, beschermen of verstoppen. Maar dat is een vergissing. Een gedachtefout. Geen werkelijkheid.
De waarheid is veel eenvoudiger:
Ik ben geen ego.
Ik ben geen oordeel, geen wrok, geen schuld.
Ik ben niet die harde stem in mijn hoofd.
Ik ben Liefde. En die Liefde komt uit een Bron die niet bedreigd kan worden. En dus ben ík, in wezen, ook onbedreigd.
Als ik wreedheid zie in mezelf of in een ander, dan kijk ik niet met de ogen van Liefde. Dan zie ik niet wat er echt is, maar wat ik heb geprojecteerd vanuit angst. En dat kan ik terugnemen. Ik kan opnieuw kiezen. Ik kan terugkeren naar het besef: dit ben ik niet.
En elke keer dat ik dat doe, herinner ik me wie ik werkelijk ben.
“Er is geen wreedheid in God, en geen in mij.”
Want ik ben geschapen uit Liefde.
En wat uit Liefde komt, kan nooit hard zijn.
Jacco