Ik ben onder de dienaren van de wereld gekozen
Reflecties op les 154 van Een Cursus in Wonderen
Er zijn van die zinnen die je raken, zelfs als je ze nog niet volledig begrijpt. Les 154 uit Een Cursus in Wonderen is er zo één:
"Ik ben onder de dienaren van de wereld gekozen."
In het begin klinkt dat misschien wat plechtig of zwaar. Alsof je een soort spirituele missie opgelegd krijgt. Maar wie iets langer met de Cursus werkt, weet: het gaat nooit om iets buiten jezelf. Deze leerweg is volledig innerlijk.
Het is geen religie of dogma. Het is een uitnodiging. Geen verplichting, maar een keuze. En het bijzondere is: je kiest er niet zomaar voor. Je herinnert je dat je die keuze eigenlijk allang gemaakt hebt. Diep vanbinnen wist je altijd al dat er een andere manier van leven moest zijn, één die gebaseerd is op liefde, niet op angst.
Een innerlijke functie
Wanneer de Cursus zegt dat je “gekozen” bent, bedoelt hij niet dat jij bijzonderder bent dan anderen. Iedereen is gekozen. Iedereen ís een dienaar van liefde, alleen zijn we het vergeten. De Cursus helpt je herinneren wie je werkelijk bent. En in die herinnering ligt jouw functie: vrede brengen, vergeving beoefenen en liefde laten stromen via alles wat je doet.
Maar let op: dit is geen oproep om anderen te gaan vertellen wat ze moeten doen of geloven. Een Cursus in Wonderen is géén overtuigingssysteem. Het gaat er niet om de wereld te verbeteren via debat, discussie of activisme. De echte genezing begint van binnenuit. En pas als je die innerlijke vrede voelt, kun je die vanzelf gaan uitstralen, zonder woorden, zonder dwang, maar puur vanuit je Zijn.
Vergeving is de sleutel
Vergeving in de zin van de Cursus betekent niet dat je iets goedpraat wat verkeerd is gegaan. Het betekent dat je leert kijken met andere ogen, ogen die voorbij het gedrag van mensen kunnen kijken naar hun ware identiteit: onschuldig, lichtend, verbonden met jou. Wanneer je op die manier leert vergeven, komt er iets op gang wat groter is dan jijzelf. Je wordt een kanaal voor iets dat zich via jou aan de wereld wil geven: rust, liefde, helderheid.
En dan, vanzelf, word je een dienaar van de wereld. Niet als iemand die op een podium staat, maar juist in de kleinste momenten: als je vriendelijk blijft tegen een norse klant, als je niet meegaat in het cynisme van de werkvloer, als je thuis een extra moment neemt om écht te luisteren.
Je hoeft het niet alleen te doen
De Cursus leert ons dat we nooit alleen zijn. Er is leiding, innerlijke hulp, een rustige stem in jezelf die weet wat liefde is. Jij hoeft niet perfect te zijn. Je hoeft alleen maar bereid te zijn. Dat is genoeg.
Elke keer dat jij kiest voor rust in plaats van conflict, voor begrip in plaats van oordeel, voor vertrouwen in plaats van angst, help je de wereld herinneren wie zij is. En daarmee vervul jij je functie als “dienaar van de wereld” niet als plicht, maar als vreugde.
Tot slot
Les 154 is geen spirituele promotiecampagne. Het is een innerlijke uitnodiging:
Laat mij vandaag een bron van vrede zijn. Niet door mijn woorden, maar door mijn aanwezigheid. Niet door overtuiging, maar door overgave. Niet door wat ik doe, maar door wie ik bereid ben te zijn.
Want dat is de kern van deze leerweg:
Niet anderen de les lezen, maar jezelf innerlijk laten onderwijzen, door liefde zelf. En van daaruit iets wezenlijks teruggeven aan de wereld.
Jacco
Reactie plaatsen
Reacties