Wat heeft écht waarde? (Over vergeving en opnieuw leren kijken)
Soms staan we op en lijkt alles mis te gaan. De wereld voelt zwaar, mensen begrijpen je niet, en je hoofd maalt maar door. Je kunt dan makkelijk verdwalen in frustratie of verdriet. Een Cursus in Wonderen reikt ons in les 147 een manier aan om uit die cirkel te stappen. De les brengt twee kerninzichten samen:
-
"Ik zal geen waarde hechten aan wat geen waarde heeft."
-
"Laat ik vergeving toe om alles te genezen."
En dat alles onder de paraplu van deze prachtige zin:
“Mijn denkgeest bevat alleen wat ik denk met God.”
Dat vraagt misschien om wat uitleg, dus laten we het ontleden.
Wat heeft géén waarde?
We hechten vaak veel waarde aan dingen die eigenlijk vluchtig zijn: geld, spullen, status, likes op social media, wat anderen van ons vinden. Maar ook ons gelijk willen halen, de controle willen houden of winnen in een discussie.
Die dingen geven ons misschien even een kick of een gevoel van zekerheid, maar die ebt altijd weer weg. En als we eerlijk zijn: hoe vaak maakt het echt gelukkig?
De Cursus nodigt je uit om daar eerlijk naar te kijken. Niet met oordeel, maar met nieuwsgierigheid.
Wat heeft wél waarde?
In de ogen van de Cursus zijn er dingen die altijd waarde hebben, ongeacht de omstandigheden en onvoorwaardelijk ervaren. En gezien als proces in je eigen denkgeest. Denk aan:
-
Liefde
-
Vrede
-
Vriendelijkheid
-
Vertrouwen
-
Eerlijkheid
-
Dankbaarheid
-
Vergeving
Deze kwaliteiten verdwijnen niet als er tegenwind is. Ze zijn niet afhankelijk van wat er buiten je gebeurt. Ze zitten in jou. Ze verbinden je met iets groters – noem het God, Liefde, de Bron of gewoon je ware zelf.
Vergeving is opnieuw leren kijken
Vergeving is in de Cursus niet: “Ach, ik laat het maar zitten.” Het is ook niet: “Wat jij deed was oké.”
Vergeving betekent: de wereld door een andere bril zien. Het is het besef dat jij niet alleen maar slachtoffer bent van omstandigheden, maar dat je kunt kiezen hoe je kijkt. Vergeving gaat dus niet over de ander, maar over jouw innerlijke vrijheid.
Een simpel voorbeeld:
Na een ruzie lig je ’s avonds in bed, boos of gekwetst. Maar na een nachtje slapen kijk je er soms al anders tegenaan. De emotie is gezakt. Je ziet misschien je eigen aandeel. Of je voelt ineens meer compassie voor de ander. Dát is het begin van vergeving. Niet per se omdat de ander iets veranderd heeft, maar omdat jij op een andere plek bent in jezelf.
Wat je denkt met God
De zin “Mijn denkgeest bevat alleen wat ik denk met God” klinkt misschien wat religieus, maar het betekent eigenlijk dit: je natuurlijke staat is liefde. Je diepste gedachten zijn niet gebaseerd op angst of aanval, maar op verbinding, vrede en vertrouwen.
Wanneer je je bewust wordt van die kant in jezelf, herken je ook beter wat géén waarde heeft. Je leert dan kiezen voor wat wél waardevol is – zelfs op moeilijke momenten.
Tot slot
Les 147 is een uitnodiging om op een andere manier naar het leven te kijken. Niet vanuit tekort of strijd, maar vanuit liefde en vertrouwen. Dat vraagt om oefening. Maar het levert ook iets op wat onbetaalbaar is: innerlijke rust, helderheid en een gevoel van thuiskomen bij jezelf.
En dat, zegt de Cursus, is de enige waarde die echt blijvend is.
Jacco
Reactie plaatsen
Reacties