Over waarheid, verschillen en de kracht van gedeelde intentie
Gisteren luisterde ik naar een podcast op Kukuru. Wat me opviel, en ergens ook weer niet verbaasde, is hoe binnen de wereld van spiritualiteit toch vaak een strijd om woorden ontstaat. Er lijkt veel nadruk te liggen op verschillen: wie heeft gelijk, welk pad is het juiste, welke terminologie klopt, wat is ‘waarheid’?
En toch… Als ik eerlijk ben, geloof ik niet in dé waarheid buiten onszelf. Er bestaat voor mij alleen iemands eigen waarheid. Die in het beste geval voortkomt uit innerlijke ervaring, niet uit dogma. Ik wantrouw dan ook iedereen die beweert te weten hoe het zit. Niet uit cynisme, maar vanuit een diep besef dat echte waarheid zich niet laat vastpinnen.
Tegelijkertijd verlangen we uiteindelijk allemaal naar hetzelfde: rust, verbinding, liefde, betekenis. Waarom zouden we elkaar dan niet ondersteunen in dat proces? Waarom niet erkennen dat we verschillende woorden gebruiken voor dezelfde ervaring?
Natuurlijk heeft een tegengeluid ook een functie. Soms is het zelfs nodig om te schuren en mensen wakker te schudden, vooral wanneer iemand hardnekkig vasthoudt aan het idee dat hún waarheid de enige is.
Binnen Een Cursus in Wonderen wordt ook vaak over ‘de waarheid’ gesproken. Maar ik zie dat niet als een absolute claim. Voor mij is het de waarheid binnen de context van de Cursus zelf. De woorden zijn richtingaanwijzers, geen eindbestemming.
Ik heb me jarenlang verdiept in de zenfilosofie, en zie in Een Cursus in Wonderen vooral veel overeenkomsten met wat ik in zen heb geleerd. Beide benadrukken het belang van overgave, van waarnemen zonder oordeel, van thuiskomen in stilte.
Wat de Cursus me vooral biedt, is structuur. Een dagelijkse uitnodiging om stil te staan, naar binnen te keren, te oefenen in overgave en vergeving. Meer is het niet en dat is tegelijkertijd alles.
Spiritualiteit is voor mij geen wedstrijd, geen gelijk willen halen, geen systeem dat beter is dan het andere. Het is een uitnodiging om te herinneren wie je werkelijk bent, op jouw manier, in jouw tijd, met jouw woorden.
Laat ieder zijn pad lopen. Laten we stoppen met bekvechten over woorden, en elkaar in plaats daarvan ondersteunen op dat diepe verlangen dat ons allemaal verbindt: thuiskomen in onszelf.
Jacco
Reactie plaatsen
Reacties