Het ego niet zien… wat betekent dat nu eigenlijk?
In veel spirituele tradities, en zeker binnen Een Cursus in Wonderen, kom je de uitspraak tegen dat je het ego “niet hoeft te zien”. Maar voor mij wringt dat. Want zodra ik iets ontken, wegdruk of probeer te negeren, krijgt het alleen maar meer macht. Het ego verdwijnt dan niet. Het verplaatst zich simpelweg naar mijn onbewuste. En juist daar wordt het invloedrijker.
Voor mijn gevoel begint echte innerlijke vrijheid juist met zien wat er ís. Niet om het op te hemelen, niet om het te voeden, maar om helderheid te brengen.
Pas wanneer ik eerlijk kijk naar de stem van oordeel, angst of tekort, de stem die het ego zo graag laat horen, kan ik herkennen wat het is: een gedachte, geen identiteit. Een reflex, geen waarheid.
En precies daar zit het verschil.
Het “niet zien” waar ECIW op doelt, betekent voor mij niet dat ik het ego moet negeren. Het betekent dat ik het doorzie. Dat ik het observeer zonder erin mee te gaan. Ik merk het op, ik erken het, en dan verschuift er iets. Ik word me bewust van het punt in mezelf dat kijkt. En dat punt is stil, ruim en liefdevol. Het is niet in strijd. Het hoeft niets te verdedigen.
Op dat moment verliest het ego zijn kracht, simpelweg omdat ik me er niet meer mee identificeer. Het is alsof ik naar een luid pratend kind luister dat overtuigd is van zijn gelijk, en toch weet ik: dit is niet wie ik ben.
Dus voor mij betekent “het ego niet zien”:
ik zie het wel, maar ik geloof het niet meer.
Ik geef het geen werkelijkheid.
Ik kijk erdoorheen, en daardoor valt het vanzelf weg.
Dat is geen onderdrukking. Dat is bevrijding.
Jacco
Reactie plaatsen
Reacties